Podczas gdy większość z nas próbując zrobić coś dobrego – nowego dla siebie to sięgamy po plany treningowe, dietetyczne, nowe nawyki, nowe sztuczki jak żyć zdrowiej, lepiej… i często efekt jest nijaki. Po jakimś czasie starań zwyczajnie nasza codzienność rozmija się z tym co “zaplanowaliśmy by żyć lepiej”.

A co gdybyśmy zaplanowali jak NIE ŻYĆ źle?

— Tego wpisu możesz wysłuchać w wersji rozszerzonej w podcaście

Design for laziness

To urocze pojęcie projektowania pod lenistwo to koncept, który sugeruje

• przyjrzeć się swojej codzienności,
• zlokalizować złe nawyki
• zamiast je zmieniać na lepsze – utrudnić im realizację

W przykładach:

Masz problem z podjadaniem chipsów? Nie kupuj brokułów, schowaj chipsy, albo lepiej, połam je, bo ciężko się je połamane, nadal są, nadal smakują, ale jest to upierdliwe babranie się w kruszcu przypraw i tłuszczu.

Masz problem z  nadmiernym oglądaniem seriali leżąc na kanapie? Nie kupuj “rowerka”, wyloguj się z platformy serialowej. Nie musisz jej kasować, wystarczy się wylogować, samo ta konieczność niewygodnego wprowadzania hasła. Podobny przykład?

Masz problem z nadmiernym graniem? Wyloguj się, albo odinstaluj grę. Nadal jest na wyciągnięcie ręki, ale wymaga każdorazowo wysiłku w postaci cierpliwości do zainstalowania gry od nowa.

Jak widzisz w żadnym z tych przykładów nie tworzymy nic nowego, a jednak eliminujemy ryzyka częstego kontaktu z tym co nam przeszkadza. Nie usuwamy tego całkiem – możecie nadal spokojnie zjeść, obejrzeć, pograć w weekend kiedy jest czas na zalogowanie, pobranie gry itd. Ale w codzienności wypełnionej innymi zadaniami te małe przeszkody potrafią sprawić, że zły nawyk zniknie.

I powiedzcie, czy to nie brzmi ŁATWIEJ niż tworzenie nowych rozwiązań?

Jaki nawyk czy element codzienności chcielibyście u siebie wyeliminować najpierw i jaki macie pomysł na jego utrudnienie?